หมวดหมู่: หมวด ธ น บ ป ผ

สํานวนสุภาษิตนี้ มีความเหมือนกับคำว่า “หัวล้านได้หวี” หมายถึงการที่ได้สิ่งของอันใดอันหนึ่งมาซึ่งปกติจะมีประโยชน์ แต่กลับไม่มีประโยชน์กับผู้ที่ได้รับ

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงคนที่ไม่มีนิ้ว แต่กลับได้รับแหวน ก็ไม่สามารถนำมาสวมใส่ได้อยู่ดี

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงผู้ชายให้บวชเป็นพระก่อน เมื่อสึกออกมาแล้วจึงค่อยแต่งงาน

ที่มาของสํานวน คำว่า “เบียด” ในที่นี้หมายถึงการมีภรรยา บางครั้งจะเคยได้ยินคำว่า “เบียดก่อนบวช” ก็จะหมายถึงการที่ชายมีภรรยาก่อนแล้วจึงจะค่อยบวชภายหลัง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนที่ชอบยุแยงตะแคงรั่ว ให้คนอื่นแตกแยกหรือทะเลาะกัน

ที่มาของสํานวน ที่มาน่าจะมาจากหนังสือนิทานสอนเด็กสมัยโบราณ มีตัวบ่างที่เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งมีหนังพังผืดข้างลำตัวคล้ายปีก ถลาร่อนได้ เป็นตัวละครที่ยุแหย่นกกับหนูไม่ให้รับค้างคาวเข้าเป็นพวก สำนวนนี้ต่อมาบางครั้งจะเริ่มมีการพูดที่เพี้ยนออกเป็น “บ่าวช่างยุ” ซึ่งไม่ถูกต้อง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง “เบี้ยบน” คือฝ่ายที่ได้เปรียบในเกมการแข่งขัน ส่วน “เบี้ยล่าง” คือฝ่ายที่เสียเปรียบในเกมการแข่งขั้นนั้น

ที่มาของสํานวน เบี้ยล่าง หรือเบี้ยคว่ำ มาจากการเล่นหมากรุก หากเบี้ยนั้นอยู่ฝั่งด้านล่างของกระดานจะเดินไปข้างหน้าได้อย่างเดียว แต่หากข้ามไปสุดในแดนของฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นด้านบน ก็จะหงายเบี้ย เรียกว่าเบี้ยบน ก็จะสามารถเดินหน้าและถอยหลังได้

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงบุคคลที่ทำการประนีประนอมกับคนสองคน โดยพยายามหลีกเลี่ยงหรือไม่ให้มีปัญหาเกิดขึ้นและพยายามไม่ให้ผิดใจกับคนทั้งสองฝ่าย

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงการพายเรือในลำคลองหากมีการพายอย่างระวังดอกบัวก็จะไม่ช้ำ และลำคลอง(น้ำ)ก็จะไม่ขุ่น ซึ่งเป็นคำที่คนโบราณใช้เป็นกุศโลบายในการสอนผู้อื่นพายเรือ

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงเวลาที่โชคดี อะไรๆก็มีผลปรากฎที่ดีไปทุกอย่าง และมีสำนวนตรงกันข้ามด้วยคือ “บุญไม่มา ปัญญาไม่ช่วย ที่ป่วยก็หนัก ที่รักก็หน่าย” เมื่อถึงคราวดวงซวยอะไรๆก็ดูแย่ไปซะหมด

ที่มาของสํานวน เป็นสำนวนของท่านเจ้าพระยามหินทรศักดิ์ดำรง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนที่มีอำนาจหรือกำลังเหนือกว่า ก็จะเอาชนะหรือเอาเปรียบ คนที่มีอำนาจหรือกำลังน้อยกว่าเสมอเป็นทอดๆไป

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงปลาตัวใหญ่ที่มีขนาดโตกว่า จะกินปลาที่ตัวเล็กที่ไม่มีทางสู้ ปัจจุบันมักจะนำมาเปรียบเทียบกับการประกอบธุรกิจที่ ธุรกิจขนาดใหญ่เข้ามาแข่งขันทำให้ธุรกิจขนาดเล็กไม่สามารถแข่งขันได้ต้องปิดกิจการลง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนกลุ่มๆหนึ่งที่ประพฤติตนดี แต่กลับมีคนใดคนหนึ่งเกิดทำเรื่องเสื่อมเสียขึ้นมา ก็จะทำให้คนอื่นๆในกลุ่ม ถูกมองว่าไม่ดีพลอยเสียชื่อเสียงไปด้วย

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงปลากที่อยู่ในข้องเดียวกันหลายๆตัว หากมีปลาตัวหนึ่งเน่ามีกลิ่นเหม็น ก็จะทำให้ปลาตัวอื่นๆในข้องมีกลิ่นเหม็นติดไปด้วย

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงการที่สูญเสียสิ่งหนึ่งไปโดยคิดว่าเป็นการสูญเสียที่ใหญ่มาก ซึ่งจริงๆแล้วไม่ได้เป็นการสูญเสียที่มีราคามากขนาดนั้น

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงการที่เผลอทำปลาหลุดตกน้ำ แล้วปลาว่ายหนีหายไป ก็บ่นว่าปลาที่ตกไปตัวใหญ่ ทั้งๆ ที่คนทำตกยังไม่ทันได้สังเกตขนาดของปลาเลย

สํานวนสุภาษิตนี้ มักจะพูดเพี้ยนเป็น “ปลาติดร่างแห” ซึ่งจริงๆแล้วไม่ถูกต้อง ส่วนความหมายของสำนวนนี้คือ บุคคลผู้นั้นต้องรับเคราะห์ร่วมกับคนอื่นๆที่กระทำความผิด ทั้งๆที่ตนเองไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อย

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงปลาที่ติดอยู่นอกแห (หลังแห) แต่เผอิญติดขึ้นมากับแหด้วย ถือว่าปลาตัวนั้นโชคร้ายเพราะไม่ได้ติดด้านในแห แต่ก็ต้องถูกจับเป็นอาหารเหมือนกับปลาที่อยู่ในแห