บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงบุคคลที่ทำการประนีประนอมกับคนสองคน โดยพยายามหลีกเลี่ยงหรือไม่ให้มีปัญหาเกิดขึ้นและพยายามไม่ให้ผิดใจกับคนทั้งสองฝ่าย

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงการพายเรือในลำคลองหากมีการพายอย่างระวังดอกบัวก็จะไม่ช้ำ และลำคลอง(น้ำ)ก็จะไม่ขุ่น ซึ่งเป็นคำที่คนโบราณใช้เป็นกุศโลบายในการสอนผู้อื่นพายเรือ