หมวดหมู่: หมวด ก ข ค ฆ ง

สำนวนสุภาษิตนี้ หมายถึงเมื่อถึงคราวบ้านเมืองนั้นๆถึงคราวยากลำบาก ก็ยังเหลือคนดีมีความสามารถมาช่วยกอบกู้สถานการณ์ช่วยเหลือให้ผ่านพ้นไปได้

ที่มาของสำนวน คาดว่าน่าจะมาจากสมัยกรุงศรีอยุทธยาจริงๆ เนื่องจากปรากฎหลักฐานในสภาพขุนช้างขุนแผนด้วยว่า “คนดีไม่สิ้นอยุธยา” ในตอนเถรกวาดแก้แค้นพลายชุมพล

สำนวนสุภาษิตนี้  “กลิ้งครกขึ้นภูเขา” นั้นหมายถึง เรื่องที่กำลังจะทำนั้นจะทำให้สำเร็จนั้นทำได้ยากลำบาก ต้องใช้ความพยายามและความสามารถอย่างมาก เปรียบเสมือนการ กลิ้งครกขึ้นภูเขา

ที่มาของสำนวน  ส่วนสำนวนที่ว่า “เข็นครกขึ้นภูเขา” นั้นจริงๆแล้วไม่ถูกต้องเพราะต้องใช้คำว่า “กลิ้งครก” ไม่ใช่ “เข็นครก”

สำนวนสุภาษิตนี้ หมายถึงลักษณะของการทำงานที่มีความรีรอลังเลใจ ทำให้แก้ไขปัญหาได้ไม่ทันท่วงที เมื่อได้อย่างหนึ่งแล้ว แต่กลับต้องเสียอีกอย่างหนึ่งไป

ที่มาของสำนวน มาจากการคั่วถั่วกับงาในกระทะเดียวกัน ถั่วเป็นของสุกช้างาสุกเร็ว หากมัวรอไห้ถั่วสุก งาก็ไหม้ไปซะก่อน

สำนวนสุภาษิตนี้ หมายถึงการที่คนๆนั้นจะเลือกสิ่งที่มีมูลค่าหรือคุณค่าน้อยว่าแต่ว่าจะได้แน่ๆ ดีกว่าการเลือกสิ่งที่มีคุณค่าหรือมูลค่าสูงกว่า แต่ยังมีความไม่แน่นอนในการได้มาของสิ่งนั้นๆ หรือสื่ออีกความหมายนึงคือ ได้อะไรมาบ้างแน่ๆ ดีกว่าความหวังสูง แต่อาจจะไม่ได้อะไรเลย

ที่มาของสำนวน เปรียบเปรยจาก การกำขี้นั้นยังเป็นสิ่งที่จับต้องได้ แต่ตดนั้นไม่สามารถที่จะจับต้องได้

สำนวนสุภาษิตนี้ การได้ประโยชน์กันในที่ลับไม่มีใครรู้ แต่ต่อมามีการขัดข้องกันจึงนำเรื่องที่เคยทำนั้นมาเปิดเผยให้หลายๆคนรับรู้ มักใช้ในเชิงชู้สาว

ที่มาของสำนวน เปรียบเปรยได้กับการกินอาหารในที่ส่วนตัวไมีมีใครเห็น แต่เมื่อเวลาถ่ายกลับถ่ายในที่มีคนเห็นมากมายซึ่งเป็นการทำที่ไม่ดี

อีกสำนวนนึงที่เห็นบ่อยและมีความหมายเดียวกันก็คือ “กินที่ลับไขที่แจ้ง”

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายไปในทางที่ว่าถึงจะได้อะไรสักอย่างก็ไม่เทียมหน้าหรือไม่เสมอหน้าเขา เช่นหญิงที่ได้สามี แต่ต้องตกไปอยู่ในตำแหน่งเมียน้อย ก็เรียกว่า “กินน้ำใต้ศอกเขา”

ที่มาของสํานวน คนในสมัยก่อนอธิบายว่า คนหนึ่งเอาสองมือรองน้ำมากิน มากิน อีกคนหนึ่งรอหิวไม่ไหวเลยเอาปากเข้าไปรองน้ำที่ไหลลงมาข้อศอก ของคนกอบน้ำกินนั้นเพราะรอหิวไม่ทันใจ

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนที่เนรคุณคนเปรียบได้กับคนที่อาศัยพักพิงบ้านเขาอยู่แล้ว คิดทำมิดีมิชอบให้เกิดขึ้นภายในบ้านนั้น ทำให้เจ้าของบ้านที่ให้อาศัยต้องเดือดร้อน

ที่มาของสํานวน  มาจากที่คนโบราณเอาลักษณะของแมวที่ไม่ดี คือกินแล้วถ่ายไม่เป็นที่ โดยขึ้นไปขี้บนหลังคาให้เป็นที่สกปรกเลอะเทอะเพราะคนสมัยก่อนต้องการให้หลังคาสะอาดเพื่อรองน้ำฝนไว้กิน จึงเอาแมวที่ทำไม่ดีนี้ มาเปรียบเทียบกับคนชั่วที่ไม่รู้จักบุญคุณคน

สํานวนสุภาษิตนี้ เปรียบเหมือนคนเมื่อทำความผิดแล้วเกรงว่าคนอื่นจะจับความผิดของตนได้ อันที่จริง เฉยไว้ก็ไม่มีใครรู้แต่กลับแสดงอาการพิรุธออกมาให้เห็นก่อนที่คนอื่นจะรู้

ที่มาของสํานวน เกิดจากการที่คนเราเอาปูนมาล่อให้ตุ๊กแกกินเข้าไป ซึ่งเมื่อมันกินมันจะมีอาการเมา งัวเงีย ส่งเสียงร้องแก้กๆ ซึงพอคนฟังก็เหมาเอาว่าเป็นเพราะมันร้อนท้อง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงการจะทำสิ่งใดๆอยู่แล้ว แต่ไปเจออะไรที่ไม่ไว้วางใจ จึงไม่ทำสิ่งนั้นๆต่อให้จบ

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงคนที่จะกินน้ำในแก้วที่ตักมาจากบ่อ แต่เผอิญเหลือบไปเห็นน้ำในบ่อมีปลิงอยู่ ก็เกิดอาการรังเกียจไม่อยากกินน้ำในแก้วนั้นแล้ว

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายความว่าถึงจะทำงานเล็กใหญ่ หรือค้าขายอะไรก็ตาม ก็พยายามค่อยๆ ทำให้ดีขึ้นแม้เล็กน้อยๆ เมื่อรวมกันและใช้เวลาก็จะทำให้การงานนั้นเห็นผลเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้

ที่มาของสํานวน “เบี้ย”ในสมัยก่อนเป็นพวกหอยชนิดหนึ่งเรียกว่า “เบี้ยจั่น” ใช้เป็นเงินแลกเปลี่ยนซื้อของได้ แต่มีราคาต่ำแปลตามตัวอักษรนี้ก็ว่าเก็บเบี้ยที่ตกอยู่ตามใต้ถุนร้าน หรือแผงลอยวางของขายซึ่งตกหล่นอยู่บ้าง เพราะมีการซื้อขายแลกเปลี่ยนเบี้ยกับของโดยไม่เห็นว่าจะเป็นเบี้ยมีราคาต่ำ