หมวดหมู่: หมวด ษ ส ห ฬ อ ฮ

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงการหลงผิดคิดว่าสิ่งที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่ดี จนทำให้ได้รับผลลบที่ตามมาจากการหลงผิด

ที่มาของสํานวน มาจากนิทานชาดกเรื่อง “มิตตวินทุกะชาดก” ตัวละครชื่อ มิตตวินทุกะ มองเห็นผู้ตกนรกมีกงจักรซึ่งหมุนอยู่บนศีรษะมีเลือดไหล ได้รับความทุกข์ทรมาน แต่มิตตวินทุกะกลับเห็นกงจักรนั้นเป็นดอกบัวว่ามีความงดงาม จึงขอกงจักรนั้นมาไว้บนศีรษะตน ทำให้มิตตวินทุกะได้รับความทุกข์ทรมานแทน

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงเห็นบุคคลนอก ดีกว่าคนในครอบครัวของตนเอง

ที่มาของสํานวน คำว่า “ไส้” ในที่นี้มีความหมายว่า คนในครอบครัว,คนภายใน เหมือนกับสำนวนที่ว่า “หนอนบ่อนไส้” ไม่ได้หมายถึงลำไส้ในร่างกายของคน

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง เห็นคนอื่นได้ดี ตนเองก็อยากมีอยากได้แบบคนอื่นบ้าง ทั้งๆที่ตนเองไม่มีความสามารถเพียงพอ

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึง การเห็นคนอื่นมีคนหานคามให้นั่ง ตนเองก็อยากมีบ้าง ก็เลียนแบบโดยการเอามือประสานกันแล้วช้อนใต้ก้นตนเอง ให้เหมือนกับว่าตนเองก็มีคนหามให้นั่งเหมือนกัน

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง เห็นคนอื่นมีฐานะมีอำนาจร่ำรวย ตนเองก็ทำพฤติกรรมเหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่มีกำลังทรัพย์เพียงพอ

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึง ช้างเวลาขี้จะมีปริมาณมาก หากคนเราขี้ออกมาจะมีปริมาณน้อยกว่ามาก อะไรที่เล็กกว่าอย่าไปเทียบกับสิ่งที่ใหญ่กว่าหรือทำได้มากกว่า เพราะจะเกินกำลังของตนเอง

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง การจะทำอะไรต้องมีความมั่นคงและรอบคอบ อย่าให้งานมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึง การเหยียบเต่าด้วยเท้าเดียว เต่าก็ไม่สามารถที่จะดิ้นหลุดได้อยู่แล้ว แต่ถ้าเหยียบเต่าด้วยเท้าสองเท้า ก็จะยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นว่าเต่าจะไม่สามารถดิ้นหนี้ไปได้อย่างแน่นอน บางครั้งสำนวนนี้ก็เรียกว่า “เหยียบเต่าสองตีน”

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึง การที่อยู่เข้าพวกทั้งสองฝ่าย โดยตักตวงประโยชน์จากทั้งสองฝ่ายอย่างไม่บริสุทธ์ใจ

ที่มาของสํานวน ไม่ทราบที่แน่ชัด แต่สันนิษฐานว่า ชายผู้หนึ่งได้รับมอบเรือโดยผู้ให้ ให้เลือกเรือลำใดลำหนึ่ง แต่เขากลับพายกลับทั้งสองลำ วิธีการที่จะเอากลับทั้งสองลำจึงต้องเหยียบเรือสองแคม เพื่อที่จะพายเรือทั้งสองลำกลับไปได้

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงหากหญิงและชายมีร่างกายที่แข็งแรงและมีความพร้อมที่ดี หากมีเพศสัมพันธ์กันครั้งเดียวก็ตั้งท้องได้ ใช้เอ่ยถึงเมื่อโอ้อวดความสามารถในการทำให้ผู้หญิงท้อง

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึง การจะจุดไฟในสมัยโบราณ ต้องนำหินไฟกับเหล็กมาตีกันเพื่อให้เกิดประกายไฟเพื่อใช้ในกิจกรรมต่างๆ

สํานวนสุภาษิตนี้ มีคำนำสร้อยตามหลังคือ “หนามแหลม บ่มีคนเสี้ยม มะนาวกลมเกลี้ยง บ่มีคนกลึง” หมายถึงคนที่มีสติปัญญาปฏิภาณไหวพริบเป็นเลิศหรือมีความสามารถสูง อาจจะเชี่ยวชาญด้านใดด้านหนึ่งโดยไม่มีผู้สอนเลยก็เป็นได้  หรือเปรียบถึงคนที่มีชาติตะกูลที่ดี ตัวบุคคลนั้นก็จะมีแนวโน้มที่ดีไปด้วย

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึง มะนาวนั้นเมื่ออกผลออกมา ก็จะมีความกลมเกลี้ยงตามสายพันธุ์ตัวเองเป็นปกติ

สํานวนสุภาษิตนี้  มีความหมายอย่างเดียวกับ “ต่อหน้ามะพลับ ลับหลังตะโก” ความหมายคือ ต่อหน้าทำดีด้วย แต่ลับหลังกลับทำตรงกันข้าม

ที่มาของสํานวน –

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงการที่ลงทุนลงแรงลงไป ก็เพื่อหวังผลประโยชน์ที่จะได้รับตอบแทนกลับมาในภายหน้า ไม่ได้ทำให้เปล่า

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงการปลูกต้นไม้ เช่นหว่ายเมล็ดข้าวในนา ทำไปเพื่อหวังที่จะเก็บเกี่ยวข้าวเพื่อนำมาบริโภค