สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนที่มีพื้นฐานเลว แม้จะเอามาอบรมบ่มนิสัยเพื่อให้เป็นคนดี แต่อดไม่ได้ที่จะทำเลวเหมือนที่เคยทำมาแต่อดีต

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงสุนัขแม้ว่าจะเลี้ยงดูและให้กินอาหารดีๆ หากมีโอกาสก็ยังอดไม่ได้ที่จะไปกินขี้ของคน