น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า

สํานวนสุภาษิตนี้ หมายถึงคนสองคนต่างก็ต้องพึ่งพาอาศัยกันโดยได้ประโยชน์ร่วมกัน

ที่มาของสํานวน เปรียบเปรยถึงเรือหากจะลอยน้ำได้ก็ต้องมีน้ำมาหนุนเรือ และหากแม่น้ำไม่มีเรือวิ่งผ่านก็อาจไม่มีอ๊อกซิเจนในน้ำหรือแม้แต่หากมีการสัญจรทางน้ำ แม่น้ำลำคลองนั้นก็จะได้รับการดูแล  หรือเสือก็ต้องมีป่าให้อยู่อาศัย และป่าเมื่อมีเสือก็จะมีวัฐจักรของป่าเกิดขึ้น